Buitenlands avontuur Melissa Minnaard
Winter Course Rutgers University (USA), januari 2017
Door Melissa Minnaard
Eigenlijk was het de bedoeling dat ik een maand naar Bandon Dunes Golf Resort in Oregon ging en ter afsluiting nog 2 weken mee zou werken aan de AT&T Pro Am op Pebble Beach. Door een kijkoperatie aan mijn knie in november, een gevolg van een motorongeluk eerder dat jaar, wist ik helaas niet zeker of ik wel volledig belastbaar zou zijn en weer hele dagen kon werken. Hierdoor heb ik tot mijn grote spijt en teleurstelling deze unieke ervaring moeten laten schieten.
Maar dan sta ik toch in januari bepakt en bezakt op Schiphol voor een avontuur in de USA. Het nieuwe jaar 2017 begint daarmee goed: drie weken een vak gerelateerde cursus volgen aan de wereldwijd bekende en hoog aangeschreven Rutgers University in de staat New Jersey. Een cursus die ik op het spoor kwam toen ik als vrijwilliger meewerkte aan de Alfred Dunhill Links Championship afgelopen oktober op de Old Course. De course manager van St. Andrews Links, Gordon Moir, attendeerde mij hierop en ik was dan ook gelijk enthousiast.
De tijd van het jaar dat de cursus wordt gegeven is ideaal, januari, wanneer de natuur rust en er relatief gezien minder werk is op de golfbaan. Ook de tijdsduur van 3 weken is mooi te overzien. Als je het terugrekent naar het aantal lessen is het niet veel langer of korter dan onze eigen Nederlandse greenkeepers opleiding, die gegeven wordt gedurende een periode van 1,5 jaar. Het internationale karakter van de opleiding sprak mij erg aan. De lessen worden gegeven door een tiental doctors, professoren en andere leraren, die hun voetsporen ruimschoots hebben verdiend in het vak en/of met aanverwante vakgebieden.
NYC
Bij aankomst op het JFK vliegveld in New York ga ik niet gelijk door naar New Brunswick, een van de locaties die Rutgers rijk is, maar verblijf ik nog een nachtje in NYC. Een snelle bruisende stad waar ik mij als Zeeuws provinciaaltje verwonder over de omvang ervan en de hoogte van de gebouwen. Het is zo anders dan Goes, waar je prima van het ene stadsdeel naar het andere kan lopen en de hoogste gebouwen de twee kerken, televisie- en watertoren zijn. Een emotioneel aangrijpende en indrukwekkende plek vond ik wel het 9-11 Memorial; een plek waar zoveel levens in een ogenblik veranderden. Helaas was het verschrikkelijk koud en winderig in NYC. Een groot contrast met het Australische weer waar ik vorig jaar om dezelfde tijd was voor de Perth International Tournament. Ik had daar, het was rond de 40° C, de eerste week gelijk last van een zonnesteek. Hier moet ik met -10° C uitkijken dat ik niet onderkoeld raak! Dat is erg jammer, want Ground Zero is echt de moeite waard om nog wat langer te verblijven en bij stil te staan.
Eerste schooldag
Vanuit het gehele land zijn er greenkeepers gekomen voor de cursus. We zitten met een stuk of 50 mensen in de klas. Tot mijn teleurstelling ben ik op twee Canadezen na de enige buitenlander. Ik vermoed dat het internationale karakter van Rutgers Turf Management School meer terug komt in de 2-jarige opleiding. De eerste dag, na jaren weer terug in de schoolbanken, beviel goed.
Ik verwonderde mij over het maai- en rolregime van de Oakmont Golf Club, waar een van de leraren over vertelde.
| Spring | Summer | Event |
| HOC 0,10 | HOC 0,84 | HOC 0,84 |
| Double Cut | Triple Cut | 4x Cut |
| Single Rol | Double Roll | 3x – 4x Roll |
HOC = Hight Of Cut in inches
Dit alles gebeurt in de vroege ochtend en allemaal tegelijk, waarbij ze soms wel met z’n zevenen aan het werk zijn op één green. In de zomer bijvoorbeeld zijn ze eerst met z’n drieën aan het hand-maaien, allen in een tegengestelde richting. Twee man extra zijn bezig om hierbij platen te verleggen om beschadiging tegen te gaan in de colours door het vele draaien met de maaiers. En er zijn dan nog eens twee man aan het rollen. Ik vroeg mij dan ook af waarom dit zo gebeurde aangezien het stressniveau waaraan de grasplant wordt blootgesteld enorm is. Het antwoord van de Amerikaanse leraar was: ‘Amerikanen zijn gewoon Hartstikke Knettergek! De club eist het en wanneer de club het eist en er geld beschikbaar wordt gesteld, er voldoende handen aanwezig zijn (in dit geval een team van zo’n 40 à 50 greenkeepers) en de greens het overleven: waarom niet?!’ Diezelfde leraar, Steve Langlois, vertelde ook dat je nooit je waterregime aan moet passen om je greens sneller te maken. Sterker nog: hij heeft aangetoond met een onderzoek dat irrigeren nauwelijks invloed heeft op de stimpt.
Curriculum opleiding
Albert Koppenhoffer – Entomologie identificatie en bestrijding
Bob Dobson – Irrigatie- en drainagesystemen, reparatie en onderhoud
Brad Park – Golfbaanonderhoud
Bruce Crawford – Snoeien van vaste beplanting
Bruce Neary – Groenonderhoud rond het clubhuis, plantenfysiologie en omgevingsanalyse
Chris Carson – Persoonlijke ontwikkeling en de golfindustrie
Chas Schmid – Wiskunde; gebied- en volumecalculaties
Ned Lipman – Managementstijl en personeelsmanagement
Daniel Kluchinsky – Bodemkunde en (micro) voedingsstoffen
Jim Murphy – Zwenkgrassen en principes van (door)zaaien
Lindsey Hoffman – grasidentificatie, karaktereigenschappen en stressfysiologie
Richard Buckley – Ziektes: identificatie, voorkoming en bestrijding
Richard Watson – Integrated Pest Management (om gezondheids- en omgevingsrisico’s te minimaliseren mbt gebruik pesticides ed.)
Stefan Kay – aanleg en renovatie
Steve Langlois – Snelheid van puttinggreen en greens
Stefan Souza – esthetiek en waterkwaliteit van oppervlaktewater
Steve Kristoph – Plant- en onkruididentificatie en bestrijding
Trent Tate – Grassoorten en -variaties
De verscheidenheid van aangeboden onderwerpen in de lessen is zeer groot en uitgebreid. Iets wat ik zeer kon waarderen aangezien ik nooit eerder een vak gerelateerde opleiding had gevolgd, ondanks dat ik toch al jarenlange ervaring in het groen heb. In de praktijk merk ik dat ik een hoop zie, maar dit niet kan benoemen door gebrek aan theoretische kennis. De nieuwe bril, die mij door de nieuwe informatie werd aangeboden, geeft hier een stukje invulling aan. Een stukje, want hiermee komt ook bewustwording van de diversiteit en complexiteit van het vak waardoor je kunt stellen: hoe meer je weet, hoe minder je weet. Het maakt mij in ieder geval heel nieuwsgierig naar wat er nog meer is?!
Wanneer je altijd bezig bent, met je lichaam werkt, valt het niet mee datzelfde gestel drie weken lang achter elkaar stil te laten zitten. Concentratie vormt een uitdaging waar iedereen mee stuntelde in de klas. Door collectieve interesse voor de aangeboden materie is hier toch met z’n allen doorheen te komen.
Door mijn eerdere reizen en werk in het buitenland is mijn Engels redelijk goed te noemen. De moeilijkheid van de opleiding zat hem bij mij dan vooral in de gebruikte Engelse terminologie van het greenkeepersvak. Deze is mij vreemd en heb ik mij nog niet helemaal eigen gemaakt. Ook het metric-system is anders dan het onze. Waar wij het hebben over millimeters, centimeters en meters, hebben zij het over een tiende van een inch, foots en yards. Dat is even omschakelen en omrekenen.
Green Deal
Waar ik mij vaak over verwonderde is hoe vaak ik dacht dat “onze” jongens het toch wel heel goed zouden kunnen doen aan de Amerikaanse “overkant” op het gebied van gebruik bestrijdings-middelen ed. Wat ik tot nu toe heb gemerkt in mijn korte loopbaan als greenkeeper, is dat men vaak heel erg opkijkt naar de golfbanen daar. En zeg nu zelf, het ziet er dan ook altijd erg appetijtelijk uit in de media, blaadjes en tv. Zelf heb ik daar nog geen golfbaan bezocht. Veel topbanen van de wereld zijn in USA gelegen. Banen waar je alleen maar met veel bewondering naar kunt opkijken en waar je jouw groene greenkeepershart op kunt halen. Dat staat vast en daar zul je mij zeer zeker niet over horen. Wat mij zo verwonderde, is dat men nog maar weinig op de hoogte blijkt te zijn van hoe “wij” (gedwongen) naar onze baan (moeten gaan) kijken door de Green Deal. Daar waar de Amerikanen nog met van alles en nog wat mogen spuiten, lijken wij veel verder naar de algehele gezondheid van het grasplantje en bodemcultuur te kijken om gebruik van bestrijdingsmiddelen te verminderen en/of zelfs helemaal uit te sluiten (in de toekomst). Wanneer ik hierover vertelde was vaak het antwoord: ‘maar dat kan toch helemaal niet?! Chemicaliën-vrij? Onzin! Alleen met de benodigde (micro) bouwstoffen voeden? Werkt niet, onmogelijk!’
Bekende argumenten? Tja, weerstand tegen dit idee hoor je dus in alle talen. Een onderwerp waar wij mogelijk in de toekomst als pioniers, trotse Hollanders, voorop kunnen gaan lopen. Mijn collega’s dan, want ik heb nog een hoop te leren. Ik zat te bedenken dat het toch mooi zou zijn als we naast onze kazen, tulpen en klompen, greenkeeping aan dit rijtje toe konden voegen.
Greensight Agronomics, Boston
Mijn Amerikaans avontuur sluit ik af met een bezoek aan Boston. Ik heb daar al een tijdje contact met een aantal jongens dat zich bezighoudt met het ontwikkelen van drones in onze industrie.
Nu heb ik absoluut niet de ambitie om zelf in de toekomst met een drone te vliegen; dit laat ik liever over aan jongens bij wie de ogen gaan glimmen en stralen van zo’n mooi staaltje techniek. Nee, niet ik. Mijn hartje gaat sneller kloppen van hetgeen je er allemaal mee kunt! Daarom ben ik geïnteresseerd waar het heengaat in de toekomst. En dat dit de toekomst zal zijn, daarvan ben ik heilig overtuigd. Als het niet de drone zelf is, dan zeker wel de techniek die men hierbij gebruikt.
Wat men nu al kan, is het analyseren van de waterhuishouding in de golfbaan. Men verwacht dat op termijn hier ook nog het detecteren van ziektes en ongedierte bijkomt. Ik durf van dit laatste wel te stellen dat het gebruik van drones en andere alternatieve innovaties in de toekomst met de huidige en aankomende beperkende regelgeving (Green Deal) zelf cruciaal zullen worden. In een vroeg stadium, nog voordat ziektes met het blote oog zichtbaar zijn, kan worden ingespeeld op preventieve maatregelen. Het geeft de mogelijkheid vroeg in te spelen op veranderende omstandigheden die bijvoorbeeld schadelijk zijn voor het terrein en daarmee negatieve beïnvloeding van het spel voorkomen.
Uiteindelijk zijn wij greenkeepers, naar mijn mening, aan het werk ter dienste van de golfer en zijn wensen. Dit gezegd hebbende lijkt mij het ook noodzakelijk dat de golfer in de toekomst voorlichting krijgt over de veranderingen die komen gaan op hun golfbaan. Zo creëren en ontwikkelen we begrip voor onze, op zijn zachtst gezegd, uitdagende situatie. Niemand wil, door voornamelijk onwetendheid, dat zijn leden weglopen omdat men niet kan voldoen aan de onmogelijke en onuitvoerbare verwachtingen.
Slot
Het PTC-fonds en de Hollandsche Greenkeeping Maatschappij, het bedrijf voor wie ik werkzaam ben, maakten voor mij het verschil van wel of niet kunnen gaan. Want hoe leuk op reis gaan ook is, voor je bankrekening zijn dit soort escapes toch niet grappig te noemen. Kosten als schoolgeld, accommodatie, aanvraag visum, vliegticket etc., geven ze nog steeds niet weg.
Belevenissen opgedaan in den vreemde geven je een onbetaalbare ervaring voor het leven en zijn werkelijk fantastisch voor je ontwikkeling; het vormt je. Zinvol voor de toekomst en niet alleen voor het toekomstperspectief van het individu. Wanneer je naar het grotere plaatje kijkt, is het ook zinvol voor een team, voor een bedrijf en voor de branche waarin vakkundige greenkeepers niet voor het oprapen liggen en steeds schaarser worden. Ik ben dan ook erg blij met een tegemoetkoming vanuit het PTC-fonds en HGM; voor mij alleen was dit niet te betalen. Tijd, geld en alle moeite waren het waard naar Rutgers University te gaan en ik kan de 3-weekse opleiding iedereen aanraden, mits men de Engelse taal voldoende machtig is. Anders is het, vrees ik, toch moeilijk te volgen.
Door eerdere opgedane (internationale) werkerving in combinatie met de opleiding aan Rutgers University is het voor mij mogelijk vrijstelling te krijgen voor de greenkeepersopleiding van IPC Groen en gelijk door te stromen naar de opleiding assistent hoofdgreenkeeper van HAS Kennistransfer. Wellicht is dit voor een ambitieuze collega greenkeeper ook een mooie, alternatieve, te bewandelen route voor de toekomst).
Contact
Ik hoop mijn tot zover bescheiden opgedane kennis, ervaring en netwerk in de toekomst te mogen delen met andere ambitieuze collega-greenkeepers. En voor wat voor vragen of opmerkingen dan ook, men kan bij voorkeur via LinkedIn contact met mij opnemen of anders e-mailen ([email protected]).