Op het moment van schrijven zit mijn vakantie erop en de scholen komen weer langzaam op gang. Ik bedenk dat ik vorig jaar schreef over greenkeepers die op sociale media opschepten, maar ook klaagden over de vreselijk lange werkdagen. Dit jaar lees ik hier totaal niets over. Vreemd, op het eerste gezicht, maar niet als je beseft dat men deelt wat op dat moment de gemoederen bezighoudt. Vorig jaar was natuurlijk booming qua golf en was de hoge werkdruk het meest opvallend. Echter, dit jaar zie je dat men te druk is met andere zaken en daarom de werkdrukissues links laat liggen. Het onderwerp dat namelijk alles beheerst deze zomer is de aanhoudende droogte. Gewassen verpieteren, onttrekkingsverboden, droge rivieren, enz.
Ik merk dat men allemaal creatieve en minder creatieve oplossingen aan het bedenken is en dat is logisch. Ik hoop van harte dat we relatief betaalbare oplossingen weten te vinden en/of creëren, waarmee we schade als gevolg van droogte kunnen voorkomen op de golfbanen.
Als oplossingen hoor ik de meest diverse invalshoeken, zoals:
- betere grassen,
- beter vochtvasthoudend vermogen,
- efficiëntere beregening,
- waterbassins,
- wetting agents
En ik zal er gerust nog een aantal vergeten.
Een oplossing die ik niet veel hoor, is rust. Veel greenkeepers snappen dat het niet handig is om allerlei bewerkingen te doen tijdens deze droogte. Echter, ik hoor en zie in den lande ook golfbanen die afgelopen zomer hebben:
- doorgezaaid,
- holle pennen geprikt,
- geverticuteerd,
- enz.
Het idee dat deze werkzaamheden tot waterverspilling leiden, is nog niet bij iedereen doorgedrongen. Natuurlijk kun je deze werkzaamheden doen in een droge zomer. Je kunt immers toch beregenen! Het probleem is echter dat je vanwege deze bewerkingen extra moet beregenen, en dat kan met de huidige tekorten eigenlijk niet door de beugel.
Ik hoop van harte dat we klimaatopwarming een halt weten toe te roepen.
Ik hoop van harte dat onze waterschappen meer focus gaan leggen op het vasthouden van water.
Ik vertrouw erop dat wij vindingrijk blijven.
Ik vertrouw erop dat wij verantwoord blijven handelen.
De laatste jaren lijkt ons vak weleens te uitdagend te worden. Daar heb ik soms ook wel last van. Maar als ik dan zie wat we/jullie kunnen, en we ons er toch doorheen slaan, heb ik alle vertrouwen in de toekomst.