Hoe ben je in aanraking gekomen met het greenkeepersvak?
In 1998 werkte ik achter de bar in een strandtent. De eigenaar bezat tevens een naastgelegen recreatiepark, inclusief golfbaan, waar ze iemand voor een dag nodig hadden. Mijn eerste dag was letterlijk op zondagmorgen koffiezetten voor de golfers. Vervolgens zei Luuk de Zeeuw (greenkeeper en mijn eerste leermeester): ‘je kunt ook wel een keertje ballen rapen of rough maaien’. Zo geschiedde: Koninginnedag 1998 zat ik op een trekker om ballen te rapen. De volgende stap was het maaien van de semi rough. Inmiddels werkte ik toen als scholier gemiddeld 3 dagen per week. In mijn allereerste volledige werkweek tijdens de meivakantie, parkeerde ik netjes mijn Koesman op hole 1 naast de bunker. Ineens was die machine verdwenen. Ik naar Luuk om te vragen of hij de machine had weggehaald. Luuk had al door dat de Koesman het water was in gehobbeld. Voor mijn gevoel zou mijn eerste echte werkdag, mijn laatste zijn. Maar, ik heb daar 10 jaar gewerkt. De machine trokken we eruit met een oude Renault-trekker, werd gedroogd en reed daarna nog best lang. Ook heb ik nog mooie herinneringen aan onze oranje holder-trekker, die we moesten starten met een schroevendraaier. De routine maaien, omkleden, koffie schenken heb ik ingeruild voor waar mijn hart lag: buiten zijn, het greenkeepersvak. 20 jaar ben ik fysiek greenkeeper geweest, en al enige jaren bekleed ik diverse functies bij de Enk.
Wanneer en waarom ben je lid geworden van de NGA?
Tijdens mijn nominatie van greenkeeper van het jaar in 2015 ben ik gebeld door jou (Monique) om als genomineerde aan te sluiten bij de ALV. Toen ben ik gelijk lid geworden. In 2016 heeft Koert (Donkers) mij gevraagd of ik wilde toetreden in het bestuur als secretaris.
Je bent een actief NGA-lid. Wat beweegt je om, naast je drukke baan en jonge gezin, aandacht te besteden aan onze mooie organisatie?
We zijn er maar kort en mogen even op de winkel passen. Dit citaat komt van St Andrews Keepers of the Greens. St Andrews stopt zijn tijd en energie niet in de baan maar in het behoud van de duinen. Anders is de baan er niet meer. Dat geldt ook voor de NGA. Ik ben maar even onderdeel van de NGA. De NGA zal hopelijk veel langer bestaan dan dat ik er ben. Dat iets kwetsbaar is, moeten we beseffen. Nadenken over je bestaansrecht, waar je iets voor doet, en een stukje professionalisering van de NGA is ontzettend belangrijk.
In 2016 werd ik gevraagd om secretaris te worden. Ik wilde heel graag wat doen en dat had te maken met de mensen die mij dat vroegen. Eigenlijk ga je iets doen voor de NGA omdat de mensen zoals jij die mij belde om te komen naar golfbaan de Golfhorst in America. Toen was ik echt nog maar net lid. Dus in eerste instantie is je relatie altijd met de mensen. Vervolgens vroeg Koert (Donkers) mij wat voor het bestuur te doen. Ik zei direct ja, want ik werk graag met mensen samen die je energie geven, waar je een connectie bij voelt. Zet het volgende er maar in: als jij mij nooit gebeld had, dan had ik nooit naar een NGA-dag gekomen en had ik nooit in het bestuur gezeten.
Ik vind dat we hele professionele dingen hebben gedaan en dat we doorontwikkelen met bijvoorbeeld het puntensysteem. De laatste jaren worden we als een volwaardig gesprekspartner gezien en daar mogen we trots op zijn. Van jou heb ik veel geleerd over mijn functie als secretaris. Ik ben leesblind en dat was voor mij een hele uitdaging. Ik heb bijvoorbeeld geleerd de voorzitter te ontlasten, in een vergadering te sturen om bij de hoofdpunten te blijven, een verslag opstellen en actielijsten smart te maken.
Mijn overstap naar penningmeester was een enorme uitdaging. De NGA is financieel op orde, ik heb meegewerkt aan het professionaliseren van de administratie. Voor volgend jaar heb ik nog concrete punten die ik wil verbeteren. Binnen de NGA werk je met mensen die ergens zin in hebben en dat zet aan om iets te leren, vind ik. Je wilt altijd wat leren, doelstellingen halen. Geldt voor jou dat als je niet meer leert, dat het werk klaar is voor jou? Ik denk niet dat het 100 procent klaar is. Het is niet zo dat ik niets meer zou kunnen leren. Ik blijf altijd betrokken bij de NGA, ook als ik mijn taak overdraag. Ik denk dat het past bij professionalisering dat het weer tijd is voor vers bloed. Goed bestuur is 2 x 3 jaar. Mijn energie is absoluut niet weg, ik kom met alle plezier. Ik heb mooie dingen geleerd, en het is tijd voor iemand anders. Als ik dit werk nog 3 jaar zou doen, is dat ook goed, echter dan maak ik niet meer dezelfde progressie.
Hoe zou je (jonge) mensen motiveren om greenkeeper te worden?
Ik nodig mensen persoonlijk uit om naar een baan toe te komen. Ik laat ze zien, ervaren wat het mooie en afwisselende vak inhoudt. Ik vertel over de voordelen, bijvoorbeeld het buiten, met de natuur werken, dat het werk zich goed leent voor flexibele inzetbaarheid. En vertel ze ook dat het zo nu en dan regent en dat je soms in het weekend moet werken. Het eerlijke verhaal vertellen, daar gaat het om.
In de huidige luxe van de schaarste voor arbeidskrachten krijgen mensen met grote motivatie zonder vakkennis/opleiding een kans. Ik citeer James Blatch: ‘Laat ze een dagje meelopen, meedraaien met het team. Is er een klik? Het gevoel is wat je bijblijft. Het begint bij het zijn leuke mensen’. Dus die gezellige dagen bij de NGA blijven ontzettend belangrijk!
Vertel eens iets over jezelf. Wat zijn bijvoorbeeld je activiteiten naast je werk?
Mijn gezin komt op de eerste plaats. Bezoek aan de dierentuin, speeltuin, fietsen, kortom buiten zijn, vinden wij heel erg leuk. We genieten van de kleine dingen. Ik ben Formule1-fan en volg het nu via de herhalingen. Vroeger was live-volgen van vrijdag tot en met zondag de norm. Ik lees en reis graag. Fietsen op mijn ligfiets is een favoriete hobby van mij. Helaas komt het er nu niet van. De ligfiets heeft zijn kilometers nog niet gemaakt. Dat vind ik jammer.
Wie is je grote voorbeeld, op wie bij jij trots?
Ik ben heel blij dat ik op veel plaatsen greenkeeper heb mogen zijn. Ik heb op al mijn werkplekken van diverse mensen heel veel geleerd. Ik ben intrinsiek gemotiveerd om me te ontwikkelen. Daarnaast durf ik vragen te stellen. Ook al werk je naar je zin, ga eens een dagje ergens anders kijken. Ik heb daar ontzettend veel van geleerd. Pro Turf Care, het ontwikkelingsfonds van de NGA, biedt elke greenkeeper de kans om op andere locaties te kijken, te werken, in binnen- of buitenland, voor korte of langere periode. Als je zelf niet de contacten en/of middelen hebt, pak deze mogelijkheid, daag jezelf uit en leef naar de PTC-slogan: Groei mee, ontwikkel jezelf!
Alles wat ik heb geleerd, neem ik mee als bagage om bepaalde dingen te doen en keuzes te maken. Er zijn drie dingen waar je van kunt leren 1) van een ander 2) van de geschiedenis 3) en door gewoon te doen. Als ik een voorbeeld moet kiezen, dan is dat Jeff Collinge. Hij heeft mij veel kennis(ontwikkeling) bijgebracht.
Hoe zouden jouw collega’s je omschrijven?
Dat zou je aan mijn collega’s/mede bestuursleden moeten vragen. Ik hoop dat ze zeggen dat ik positieve energie uitstraal, passie heb voor hetgeen ik doe, en dat wat ik doe dat ik dat heel graag goed doe.
Heb je een lijfspreuk?
‘Als iemand iets wil, dan kan alles! Niets is onmogelijk.’
Ook al sluit je cv niet aan bij de functieomschrijving, met tijd, energie en inzet kom je waar je wilt zijn. De bij mij op relatief late leeftijd vastgestelde leesblindheid heeft mij niet weerhouden mijn dromen na te jagen. Van nature ben ik sociaal ingesteld, en opgeleid als sociale werker, onderwijs assistent, en pluk daar de vruchten van in mijn huidige baan en als vrijwilliger voor de NGA.
Heel 2022 is het NGA-thema #FOCUS. Waar denk jij aan bij het woord focussen? Waar leg jij je focus op?
In willekeurige volgorde is dat: alles wat ik probeer te doen, goed willen doen, doelstellingen hebben, plannen concreet maken om bijvoorbeeld doelstellingen meer eigen te maken. Een ding tegelijk doen is ook een focuspunt. Dit werkt rustgevend en schept ruimte doordat je een taak of uitdaging afsluit. Dat maakt dat ik op andere momenten weer tijd kan maken voor iets nieuws.