Met het schrijven van dit stuk kijk ik terug op een fijn NGA-jaar. De events die we georganiseerd hebben en/of bij betrokken waren, zijn goed bezocht en positief ontvangen. Tijdens het schrijven hebben we recent onze ALV gehad en kort daarop de Greenkeeper of the Year verkiezing.
Ik liep bij beide events met trots en hoop voor de toekomst rond. Dit omdat ik positieve gesprekken om me heen hoorde, vrolijke gezichten zag. Ik zag ook een soort van hervonden verbroedering. Deze verbroedering herken ik uit de periode dat ik nog maar net greenkeeper was, ongeveer 20 jaar geleden. Ik zag en voelde hetzelfde als nu. Het enige verschil is dat de nestors van toen vergezeld worden door de nestors van nu. Jonge broekies van toen lopen nu met ervaring en zelfvertrouwen rond en hebben interessante conversaties. Waarschijnlijk over min of meer dezelfde onderwerpen als toen. Dat heeft iets teleurstellends omdat je hoopt dat dingen veranderen en verbeteren. Aan de andere kant heeft het ook iets nostalgisch.
Het bestuur van de NGA buigt zich vaak over het issue “betrokkenheid bij de NGA”. Dit onderwerp is niet zo oud als de weg naar Rome, maar zeker zou oud als de NGA is. Ik kan me goed voorstellen dat het bestuur 20 jaar geleden bij de NGA ook over dit aandachtspunt vergaderde.
Voor komend jaar hebben we het thema #Betrokkenheid bedacht. Dit thema is toepasbaar op vele onderwerpen, maar ik hoop ook heel erg dat dit gaat bijdragen aan #Betrokkenheid bij de NGA.
2023 staat voor de deur en traditiegetrouw is het dan tijd voor goede voornemens. Ik hoop van harte dat er vakmannen en -vrouwen zijn die overwegen om zich sterk te maken voor ons vak en ons bij de NGA komen versterken.